ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΠΡΩΤΟΥΓΕΝΝΑ

Για το ένα και για όλα τα νεογέννητα,

φωτεινά αστέρια που δείχνουν το μέλλον

Στο νεογέννητο

Μικρό μου πλασματάκι ξεπρόβαλλες σαν θαύμα

Βάλσαμο η θωριά σου γλυκαίνει κάθε τραύμα

Βυζαίνεις με μια τέχνη απ'τα παλιά δοσμένη

με χείλια και με μάτια νέκταρ της οικουμένης

Το απαλό σου δέρμα βελούδο δίχως πέλο

Τα ζωηρά χεράκια παίζουνε κάποιο τσέλο

Τα πόδια σου τινάζεις ξαφνιάζεις τον αέρα

Θέλεις με μιάς να τρέξεις στην πλάση πέρα ως πέρα

Ροδόνερο το σάλιο μόσκος η αναπνοή σου

Ένας μικρός Χριστούλης είναι τώρα μαζί σου

Σοφία μέσα έχεις που δεν χωράν τα λόγια

Άχρονες οι στιγμές σου πέρα από τα ρολόγια

ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ 1973

 

50 χρόνια μετά τη μεγάλη έξοδο στο φως, στο ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ, και για κάθε τέτοια έξοδο, με λόγια του ποιητή :

“Τις ημέρες εκείνες έκαναν σύναξη μυστική τα παιδιά και λάβανε την απόφαση, επειδή τα κακά μαντάτα πλήθαιναν στην πρωτεύουσα, να βγουν έξω σε πλατείες με το μόνο πράγμα που τους είχε απομείνει: μια παλάμη τόπο κάτω από τ’ ανοιχτό πουκάμισο, με τις μαύρες τρίχες και το σταυρουδάκι του ήλιου. Όπου είχε κράτος η Άνοιξη.
....Και νωρίς εβγήκανε καταμπροστά στον ήλιο, με πάνου ως κάτου απλωμένη την αφοβιά σα σημαία.... Και ακολουθούσανε άντρες πολλοί, και γυναίκες...Όπου έβλεπες άξαφνα στην όψη τους τόσες χαρακιές, που ‘λεγες είχανε περάσει μέρες πολλές μέσα σε λίγην ώρα.

Τέτοιας λογής αποκοτιά, ωστόσο, μαθαίνοντας οι Άλλοι, σφόδρα ταράχτηκαν. Και τρεις φορές με το μάτι αναμετρώντας το έχει τους, λάβανε την απόφαση να βγουν έξω σε δρόμους και σε πλατείες, με το μόνο πράγμα που τους είχε απομείνει: μια πήχη φωτιά κάτω απ’ τα σίδερα, με τις μαύρες κάννες και τα δόντια του ήλιου. Όπου μήτε κλώνος μήτε ανθός, δάκρυο ποτέ δεν έβγαλαν.
Και χτυπούσανε όπου να ‘ναι, σφαλώντας τα βλέφαρα με απόγνωση.
Και περάσανε μέρες πολλές μέσα σε λίγην ώρα. Και θερίσανε πλήθος τα θηρία.....''

Οδυσσέα Ελύτη ''Η ΜΕΓΑΛΗ ΕΞΟΔΟΣ'' από το ''ΤΟ ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ''

ΠΕΡΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ

 

Αριστοτέλης, ''Πολιτικά'' : 

''Ο άνθρωπος που θυσιάζει την ελευθερία του για να του παρέχουν ασφάλεια δεν είναι άξιος ούτε της ελευθερίας αλλά ούτε της ασφάλειας''.                                                                                                    

Περικλής, ''Επιτάφιος'' : 

''Ευδαίμον το ελεύθερον''                                                                                                        

Παύλος "Προς Γαλάτας":  

''Σεις αδελφοί προσκλήθειτε είς ελευθερίαν,  εν τη ελευθερία λοιπόν  με την οποία ελευθέρωσε υμάς ο Χριστός, μένετε σταθεροί και μη υποβληθείτε πάλι εις ζυγόν δουλείας''.                                                                                                      

Φρόυντ Σ., Συνέντευξη : 

''Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν θέλουν πραγματικά ελευθερία, επειδή η ελευθερία προϋποθέτει ανάληψη ευθύνης, και οι περισσότεροι άνθρωποι τρέμουν την ανάληψη ευθύνης''.                                                                                                          

Χέγκελ " Φαινομενολογία του πνεύματος" : 

 ''Κύριος του εαυτού του είναι εκείνος που δεν φοβάται να θέσει σε κίνδυνο τη ζωή του, είναι πρόθυμος να πεθάνει για την ελευθερία του. Ο σκλάβος τρέμει για τη ζωή του και δέχεται, προκειμένου να παραμείνει ζωντανός το καθεστώς του δούλου''.                                                                         

Γκιμπράν Χαλίλ: 

''Η ζωή χωρίς ελευθερία είναι σαν σώμα χωρίς ψυχή''.                                                                                                                     

Κολοκοτρώνης Θ., ''Απομνημονεύματα'' :    

''Ό,τι κάμομε για να ελευθερωθούμε θα το κάμομε μονάχοι και δεν έχομε ελπίδα καμία από τους ξένους''.                                                                        

Κάλβος Α. ''Εις Σάμον'' : 

''Θέλει αρετήν και τόλμην η ελευθερία''                                                                                                         

Ετυμολογία της λέξης ''Ελευθερία'' :  

Η λέξη “ἐλευθερία” προκύπτει από το “παρά τό ἐλεύθειν ὅπου ἐρᾶ τίς”, δηλαδή “να πηγαίνει κάποιος εκεί όπου αγαπάει/επιθυμεί”.                                                                                    

ΠΕΡΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ

                                                

Αριστοτέλη "Πολιτικά":

"Δημοκρατικόν μεν είναι το κληρωτάς είναι τας αρχάς το δ'αιρετάς ολιγαρχικόν" ( δημοκρατικό είναι η κλήρωση των διοικούντων και ολιγαρχικό είναι η εκλογή τους)

"Πολίτης δ'απλώς ουδενί των άλλων ορίζεται μάλλον ή το μετέχειν κρίσεως και αρχής" (Πολίτης μπορεί να οριστεί μόνον αυτός που συμμετέχει στον έλεγχο και τη συμμετοχή στη διοίκηση)

Ζαν Ζακ Ρουσώ " Κοινωνικό συμβόλαιο" :

"Δημοκρατία υπάρχει εκεί που κανένας δεν είναι αρκετά πλούσιος για να εξαγοράσει τον άλλον και κανείς δεν είναι αρκετά φτωχός για να πουλήσει τον εαυτό του".

"Η λαϊκή κυριαρχία ουσιαστικά βρίσκεται στη γενική βούληση, και η βούληση δεν υπόκειται στην αντιπροσώπευση".

Τζέφερσον Τόμας (3ος πρόεδρος ΗΠΑ 1801-1809) "Η αλληλογραφία Κοραή-Τζέφερσον και ο αμερικανικός φιλελληνισμός" :

"Χωρίστε τις Περιφέρειες σε Συνοικίες. Η ρώμη της Επανάστασής μας οφειλόταν στις μικρές δημοκρατίες μας, που ωθούσαν όλο το έθνος σε επαναστατική δράση".

"Σε ιεραρχικές κοινωνίες οι άνθρωποι λειτουργούν σαν ρόλοι και χάνουν την πολύπλευρη υπόστασή τους και την δυνατότητά τους για αυθεντικές ανθρώπινες συνδιαλλαγές".

ΓΕΝΕΘΛΙΟ

                                 ΓΕΝΕΘΛΙΟ

Σαν σήμερα μιά Κυριακή στου Πειραιά μιά γειτονιά

με έβγαλε στον κόσμο αυτό μαμή κι έριξα πετονιά

Στο τέλειωμα της Άνοιξης στη μέση της ημέρας

η μάνα μέσα γένναγε κι απέξω ο πατέρας

Και η γιαγιά στεκότανε δίπλα από το παιδί της

και πρώτη δώρο μού'δωσε να έχω την ευχή της

Τ 'αδέρφια μου απ'την αυλή ένα μυστήριο ζούσαν

να ακούνε κλάματα απ'αυτό που μήνες καρτερούσαν

Μένει μία εντύπωση πολύ βαθιά κρυμμένη

ο πόνος για το νέο φως είναι μιά ειμαρμένη

Στη λαϊκή τη γειτονιά χώμα μόνο πατούσα

τη μυρωδιά τ'απόβροχου αχόρταγα ρουφούσα

παιχνίδια έμπνευση στιγμής στο δρόμο, στην αλάνα

ψωμί στο χέρι με μπελτέ το νιάξιμο απ'τη μάνα

Οι δρόμοι είχανε ζωή από το παιδομάνι

μπάλα, ξυλίκι και γκαζές μοναδικό χαρμάνι

Η φαντασία κάλπαζε με ήλιο και φεγγάρι

Παρέα και ο Αλαντίν κρατώντας το λυχνάρι

Στα χρόνια που περάσανε μιά φλόγα επιμένει

πότε φουντώνει ξαφνικά πότε κρυμμένη μένει

Κοιτάζω στα μικρά παιδιά βλέμμα αγνό κι αθώο

και νιώθω αυτό το μυστικό που με κρατάει σώο

 Στον Όλυμπο

Στα πόδια του, Λιτός χώρος

Στην κεφαλή του, αφθονία λευκή

Φιδωτά μονοπάτια προς

Αποδρομή, αφύπνιση ενέργειας

Κορμοί ευθυτενείς, τάση ανοδική

Νερό κελαριστό, χαρά ζωής

Παραλλαγές πράσινου, εικαστικό ερέθισμα

Πέταγμα πουλιών, μυστήριο ελευθερίας

Καλύβα μαρτυρά ανάγκη μοναχικότητας

Ο κούκος μηνάει ρυθμό

Μιά αλεπουδίτσα πρόσκληση εγγύτητας

Κούραση ανεβάσματος, περιορισμός σώματος

Αίσθηση ενότητας, απεριόριστο ψυχής

Γιά τη γιορτή της Μητέρας

                                                                            ΜΗΤΕΡΑ

Μήνυμα στέλνει η μητέρα για αγάπη, προσφορά

σε μιά εποχή που δίνει μοναχά αποφορά

Για ζωή νέα μηνάει σε ημέρες σκοτεινές

και για μακρινές παρέες που θα γίνουν κοντινές

Θηλυκή όπως η Φύση ευλογία να γεννά

δίχως τυμπανοκρουσίες, ταπεινή πάντα περνά

το μυστήριο σε όλους για την κάθε μιά ζωή

με φροντίδα για να μείνει ζωντανή κάθε πνοή

Νοιάξιμο για το παιδί της και για όλα τα παιδιά

χρώματα τ'ουράνιου τόξου μέσα σε μιά αγκαλιά

Η καρδιά της πάντα νέα μιά σημαία της ζωής

και με το χαμόγελό της γαληνεύει όπου γης

Οι πολέμοι είναι εχθροί της τη σκοτώνουν δυό φορές

νιώθει τι'ναι αυτό που αξίζει και τι είναι συμφορές

Είναι της ειρήνης δόξα και τιμή και φυλαχτό

όραμα παλιό και νέο διώχνει κάθε κουρνιαχτό

Πέτρος Μ.

 Αντιγράφοντας... :

'' Α! αι εκλογαί, αυτή είναι η μόνη επί εβδομήκοντα έτη ασχολία μας αφ'ότου ηλευθερώθημεν, αφότου δηλαδή μεταλλάξαμεν τυράννους, τους οποίους δια των εκλογών φανταζόμεθα ότι αντικαθιστώμεν τάχα συχνότερον όπως μη αποδειχθῆ ψευδὲς το δημώδες λόγιον “Άλλαξε ο Μανολιὸς κι έβαλε τα ρούχ’ αλλοιώς”.

Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης : " Άι μου Γιώργη" 1892

Για μιά άλλη Πρωτομαγιά

ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΠΟΙΗΣΗΣ 21/3

              ΟΥΔΕΝ ΚΑΚΟ......

''....Δεν το'χα σκεφτει πως ο θανατος είχε

ξεκάνει τόσους πολλούς...

Θύμηση κι επιθυμία, ταράζοντας

με τη βροχή της άνοιξης ρίζες οκνές..''

T.S.Eliot ''Έρημη χώρα'' 1922

ΟΥΔΕΝ ΚΑΚΟ....

Από παλιά ο ποιητής σε παραλόγου φόρα

μίλησε απλά με νόημα για μιά έρημη χώρα

γι ανθρώπους σκόρπιους σαν φτερά στον άνεμο ριγμένα

και για καρδιές που πάγωσαν, γι'αγάπη στα ληγμένα

Μαζεύτηκαν τελώνια τσιμέντο λεν ας γίνει

ξωκλήσι, δάσος και πλαγιά, η πέτρινη η κρήνη

και τα αποδημητικά τον χάσανε το δρόμο

ψάχνουν ανάστατα να βρούν έναν αρχαίο νόμο

Μπορεί και να'ναι γιά καλό εκείνο που συμβαίνει

ό,τι τον πάτο πάτησε ύστερα ανεβαίνει

Το νοιάξιμο δειλά-δειλά ίσως το χέρι απλώσει

ο ένας με τον άλλονε το βάρος να σηκώσει

Π.Μ.

 O tempora, o mores

Κλοπές υπό και βιασμοί, καμένη γη, αναδασμοί

Εξώσεις, πτώχευση, χαμός, όπου κι αν δεις χάσκει γκρεμός

πίσω το ρεύμα ορμητικό δίλημμα μπαίνει τραγικό

Λόγια όλο ψέμμα διαρκώς από οθόνη καθεστώς

Στρατόπεδα και εγκλεισμοί, αόρατοι εχθροί μικροί

Χάνεται ''η μικρή Νανώ'' με φόβο για το διπλανό

Τρέχει επάνω στα βουνά ο χάρος κι έλικα κρατά

Και η αρκούδα η πολική μαυρίζει μεσ'τη φυλακή

Σκουπίδια απλώθηκαν παντού φτάσανε ως το Κατμαντού

ξεθώριασε το γαλανό και για τροφή μόνο σανό

Γέμισε πτώματα η γη με μιά στριγγή διαταγή

Στο χειρουργείο αναμονή έτι και έτι σε Μονή

Αδιάφορα σφυρά ο μωρός και δώστου γέλια ο τιμωρός

Φαντάζεται ο δυστυχής πως θά'ρθει ο από μηχανής

Και η γύμνια στο κεφάλι με τα μπάιτ σε σαφάρι

οι πολλοί λίγοι να μένουν και πιό λίγοι ν'απονέμουν

Φιλοδώρημα να ζήσεις και στη κάμερα εξηγήσεις

Αστροναύτης στο κενό σου κι ο Μεγάλος Αδελφός σου

δάχτυλο διαρκώς κουνάει, κάτσε, σήκω, παντού πάει

Φωνάζει πάλι ο μικρός '' Ο Βασιλιάς είναι γυμνός''

Π.Μ.

 Πρωτοχρονιά

Αρχιμηνιά κι αρχιχρονιά

με του πολέμου τη φωτιά

Να μην αφήσουμε ξανά

του χάρου αυτή τη παγανιά

Ειρήνη σ'όλους τους λαούς

με ξόρκι στους εξοπλισμούς

και στους μωρούς εγωισμούς

τα ''εμείς' ευχή για τους φραγμούς

Καλή χρονιά μας φίλοι μου

κι ας είν'ο ορισμός μας

ζωή αγαπησιάρικη

στη Γη στ'αρχοντικό μας