Πρόσφατα γεγονότα κατέδειξαν σαφώς τον μεγάλο ρόλο και τη δύναμη των αποκαλούμενων αγορών. Τα λόγια του Ευρωπαίου Επιτρόπου Προϋπολογισμού, Günther Oettinger, «Οι αγορές θα διδάξουν στους Ιταλούς πώς να ψηφίσουν σωστά» είναι σαφείς. Στην πραγματικότητα, αυτό είναι ένα καλό βήμα προς τα εμπρός, επιτέλους ο εχθρός αρχίζει να δείχνει το πρόσωπό του. Πρέπει να είμαστε ευγνώμονες για τις πολιτικές αλλαγές που επέτρεψαν να φανεί ένα μέρος της αλήθειας!
Αλλά ποιοι και ποιες είναι αυτές οι «αγορές» που φαίνεται να είναι πάνω από τα κράτη και που καθορίζουν τις πολιτικές επιλογές τους; Με ένα πολύ απλό και σύντομο, αλλά αναγκαστικά επιφανειακό τρόπο, οι αγορές είναι πραγματικοί άνθρωποι όπως η οικογένεια Ρότσιλντ ή ο Τζορτζ Σόρος ή ο οίκος Ροκφέλερ,για να αναφέρουμε μερικούς που έχουν τόσα χρήματα που δεν μπορούμε καν να φανταστούμε. Προκειμένου αυτά τα χρήματα να αποδώσουν καρπούς και να αυξήσουν τη δύναμη που απορρέει από αυτά, τα επενδύουν και τα δανείζουν σε μεγάλες επιχειρήσεις, τράπεζες και ακόμη και σε κράτη. Αυτό δεν γίνεται προσωπικά, αλλά μέσω χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων, όπως η Goldman Sachs που εδρεύει στη Νέα Υόρκη. Παραθέτω την Goldman Sachs επειδή είναι ένας από τους πρωταγωνιστές της ελληνικής κρίσης, όπως αναφέρεται σαφώς στο επεισόδιο του Petrolio su rai 1 (ιταλικό τηλεοπτικό πρόγραμμα) της 18ης Απριλίου 2016. Αλλά για να δανείζουν χρήματα χρειάζονται «αξιοπιστία», ώστε να δημιουργούν ιδρύματα, προφανώς ιδιωτικά, που κρίνουν το επίπεδο της «υγείας» ενός κράτους. Αυτή είναι η περίπτωση των εταιρειών Standard & Poor’s ή Moody’s, οι οποίες εδρεύουν στις Ηνωμένες Πολιτείες, τέσσερις γραφειοκράτες ζητούν, εάν η βαθμολογία της Ιταλίας (ή της Γερμανίας ή της Πολωνίας …) υποβαθμιστεί, θα πρέπει να μεταρρυθμίσει αμέσως τις συντάξεις ή να μειώσει τις δημόσιες δαπάνες. Θέλουν εγγυημένες επενδύσεις και όχι τον κίνδυνο στον οποίο βασίζεται ο καπιταλισμός! Αυτοί οι κύριοι εκβιάζουν τα κράτη, επειδή αν πουλήσουν την πίστωση που έχουν συνάψει με τις κυβερνήσεις, δημιουργούν μια οικονομική κρίση. Χρησιμοποιούν λέξεις που είναι ακατανόητες για εμάς τους κοινούς θνητούς, όπως τα spread, τα παράγωγα, τα συμβόλαια μελλοντικής εκπλήρωσης, τον nasdaq, ακριβώς όπως η εκκλησία χρησιμοποίησε τη λατινική γλώσσα και κανείς δεν την καταλάβαινε. Αλλά οι λέξεις χρησιμεύουν για να κρύψουν μια αλήθεια που είναι πραγματικά τρομερά απλή και προφανής: λίγοι άνθρωποι έχουν καταλάβει τα κοινά αγαθά, έχουν τέτοια οικονομική ισχύ που ελέγχουν τα κράτη με όλους τους κατοίκους τους. Ακόμη και οι New York Times τους ονόμασαν «Οι Άρχοντες του Σύμπαντος».
Το όραμά τους είναι ότι, στον απέραντο κόσμο, στην ζώνη Γκουλντ του Γαλαξία, ο πλανήτης Γη είναι μια μοναδική και μεγάλη εταιρεία όπου το μόνο που μετράει είναι τα χρήματα και το κέρδος. Όλοι σε αυτήν την κοινωνική πυραμίδα έχουν τη δική τους θέση. Για να έχουν τον πλήρη έλεγχο, χρειάζονται υποκαταστήματα, δηλαδή εθνικά κράτη, τα οποία διαχειρίζονται από «υπεύθυνους» πολιτικούς, οι οποίοι σε ορισμένες χώρες εκλέγονται με ελεύθερες εκλογές. Ωστόσο, αυτό ισχύει μόνο έως ότου οι ψηφοφόροι ή τα κοινοβούλια θέσουν υπό αμφισβήτηση το καθιερωμένο μοντέλο. Σε αυτές τις περιπτώσεις, οι αγορές αρχίζουν να «τρέμουν» και να «στέλνουν σήματα», όπως μας λένε τα ΜΜΕ. «Οι αγορές θα διδάξουν στους Ιταλούς να ψηφίσουν με τον σωστό τρόπο»! φωνάζει ο Oettinger συνεχώς. Τώρα μπορούμε επίσης να κατανοήσουμε τις δηλώσεις του Προέδρου Mattarella, κυβερνήτη του ιταλικού αποικιακού-υποκαταστήματος, που προειδοποιεί πατερναλιστικά ότι ορισμένες επιλογές προσελκύουν την οργή της αυτοκρατορίας και των αγορών και ότι αυτό δεν είναι προς το συμφέρον μας, καλύτερα να είμαστε προσεκτικοί!.....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου